Dün iki karşılaşma izledim... İki spor dalında milli olarak iki takımımız ülkemizi temsil ettiler... Basketbolcularımız, çeyrek finalde, futbolcularımız ise ön elemede baş gösterdiler... İki maç da
dışarıdaydı... Başlarda işler ikisinde de iyi gidiyordu... Ama bir sorun olduğu o kadar bariz ki... Hangisinden başlasam emin de olamıyorum...
Millet olarak çok çabuk karar verip, çok çabuk kabul ediyoruz bazı şeyleri... Kolay ile yetiniyoruz, zora gelince "eyvallah" çekiyoruz... Daha fazlayı gereksizlik olarak algılıyoruz... Olayın gelişimine göre, hemen birilerini göğe çıkarıyoruz ya da tam tersi bir sonuçta direk yerin dibine gömüyoruz... Karar mekanizmamız çok sığ çalışıyor... At gözlüğü ile bakıyoruz çünkü... "Sorumluluk benim üstüme kalmasın aman!" psikolojisi ile hemen birilerine suç atma gerekliliği duyuyoruz... Ağzımızla çok laf yapıyoruz ama işi uygulamaya gelince tüm o laflar kapılar ardında kalıyor... Çözüm süreci diye bir şey yok bizde millet olarak... Her şey hemen, derhal, anında, çabucak çözülsün istiyoruz... Beklemeye tahammülümüz asla yok...
Millet olarak böyleyiz ve bu milletin sporcuları da aynı psikolojiyi tanıyarak ve belki de bunları kendilerine görev edinerek gelişiyorlar... Hemen karar verme sorunu onlarda da baş göstermeye başlıyor... Bir maç iyi oynayan genç oyuncu "ben oldum!" zannediyor... Zirvede olduğunu zannediyor... Önünde uzun bir yol olduğunu hemen orada unutuveriyor... Çalışma disiplini olmadan büyüyorlar, çünkü altyapı sağlam değil... Herkesin kafası şuna çalışıyor, "kolay yoldan köşeyi nasıl dönerim?", "kolay parayı nasıl elde ederim?"... Dün izlediğim haber bülteninde
Fatih Portakal çok güzel bir laf etti... Dedi ki; "Millet olarak parayı çok seviyoruz, cezalar para cezası olsa insanlar hemen akıllanır."... Katılmamak elde değil... Böyle bir zihniyetin yetiştiği toplumda sporcular da aynı kafa ile büyüyor, yetişiyor... Herhangi bir spor dalında, Galatasaray'a, Fenerbahçe'ye, Beşiktaş'a transfer olan sporcular paranın madenini bulduğunu sanıyor... Olay onlar için artık bitiyor o anda... İstikrar diye bir şey yok...
Verilmeyen altyapı, aşılanmayan sporculuk ilkeleri, başarıya değil paraya odaklı gelişim, kendini dev aynasında görme ve tembellik tüm sporcularımızı ve spor dallarımızı mahvediyor maalesef...
Yıl
2000, Galatasaray UEFA Kupasını alıyor... Teknik Direktör
Fatih Terim... Türkiye'de bu tip bir başarıya imza atan ilk teknik direktör... Kendisi ve oyuncuları büyük bir ego içerisine bürünüyorlar... Kendisi ve oyuncuları o yıl sonunda takımdan dağılıp yurt dışına futbol oynamaya gidiyorlar... Arif Erdem, Hakan Ünsal, Hakan Şükür, Emre Belözoğlu, Okan Buruk, Fatih Akyel ve Fatih Terim kupayı kaldırıp takımdan ayrılanlar... Bir de kupayı kaldırmayan Tugay Kerimoğlu var, aklınızda bulunsun... Arif Erdem, Fatih Akyel ve Hakan Ünsal gittikleri takımlarda 10 maç bile oynayamadan geri dönmek durumunda kalıyor... Fatih Terim Fiorentina ve Milan'ı çalıştırıyor ancak elle tutulur bir başarısı olmadan geri dönüyor... Çalışma disiplini daha üstün olan Hakan Şükür'ün Avrupa Macerası daha uzun sürüyor... Onlardan yaşça daha genç ve yetenekli olan Emre Belözoğlu Avrupa'da daha uzun süre iş yapıyor... Okan Buruk da üç sezonda 25 maçta forma giyebiliyor en fazla ve geri dönüyor... Şimdi gelelim Tugay'a...
Kupayı kaldırmayan Tugay önce Glasgow Rangers'a gidiyor, tüm sezon boyunca takımının vazgeçilmezi oluyor ve oradan da Premier Lig'in yolunu tutuyor... Blackburn Rovers'a imza atıyor 2001 yılında... 2009 yılına kadar son derece istikrarlı bir şekilde Blackburn formasını terletiyor... Öyle ya, jübilesinde on binler Tugay'ın maskesini takıyor, göz yaşları sel olup akıyor... Tugay sahayı turlarken koca stadda onun ismi anılıyor... Çünkü o, kupayı almanın verdiği gereğinden fazla özgüveni ve egoyu genç yaşında hiç tatmamış oluyor...
Tugay bu konudaki tek örnek değil... Beşiktaş'ın efsane şampiyonluğunda en ön sırada olan Sergen, İlhan Mansız ve Tümer Metin yıllar geçtikçe dibe vuruyorlar... Kariyerlerini bitirdikleri takımlara bakmanız yeterli... İlhan Mansız Japon Ligi'ne gidiyor Ankaragücü'nde bitiriyor kariyerini... Tümer Metin olaylı transferinden sonra Yunanistan'ın alt sınıf bir takımında futbolu bırakmak zorunda kalıyor... Sergen, Etimesgut Şekerspor'da bitiriyor kariyerini... Peki o şampiyonluktan bir sene önce takımdan ayrılan Nihat Kahveci ne yapıyor? Önce Real Sociedad'ın gol kralı oluyor, daha sonra Villarreal'e altın dönemini yaşatıyor ve onun oynadığı senelerde Villarreal ilk kez Şampiyonlar Ligi'ne katılıyor... Zamanında Türk oyunculara uygulanan yabancı statüsünü İspanya Ligi'nde kaldırmak için verdiği uğraşlar neticesinde Türk futbolcusu La Liga'da yerli statüsünde oynama şansına erişiyor... 2008'de Çek Cumhuriyet'ini deviren iki golü atıyor... 2010 yılında Şampiyonlar Ligi'nde Porto'ya 35 metreden füze gibi bir şutla gol atıyor... Kalitesini hiç düşürmeden futbolu 33 yaşında bırakıyor...
2003 yılında Galatasaray'ın UEFA'yı kaldıran kadrosunun oyuncularından bazıları yuvaya geri dönüyorlar... Hepsinde ayrı bir ego... Fatih Terim geçiyor takımın başına... Rezil maçlar çıkıyor ortaya... Şampiyonlar Ligi'nde Nihat'ın oynadığı Real Sociedad'ı bile yenemiyoruz, ne içeride ne de dışarıda... Grupta üçüncü olup UEFA'ya düşüyor... UEFA'da da düştüğü üçüncü tur maçında Villarreal'e eleniyor... Yediği bir gol orta sahadan... Gençlerbirliği bile o sezon UEFA'da Sporting Lisbon ve Parma'yı yenerek dördüncü turu görebilmiş, ama bizimkiler Villarreal'e boyun eğmek zorunda kalmış...
2007 yılında Fenerbahçe'ye efsane Arthur Zico geliyor... Yüzüncü yılında takımı devralıyor Zico... Fenerbahçe çok kaliteli kadro kuruyor... Deivid, Lugano, Kezman, Edu geliyor takıma... Sezon sonlarına doğru Galatasaray şampiyonluk yarışından tam anlamı ile kopuyor... Fenerbahçe, Şampiyonlar Ligi'nde Dinamo Kiev'e elenip UEFA'ya düşüyor ve orada da üçüncü turda AZ Alkmaar'a boyun eğiyor... Ama sezon sonunda ikinci Beşiktaş ile arasında dokuz puan fark ile şampiyon oluyor... Zico omuzlarda... Göğe çıkarılıyor Brezilyalı...
Sonraki sezon başlıyor, Galatasaray yeniden yapılanıyor... Takımın başına Karl-Heinz Feldkamp geliyor... Fenerbahçe ise flaş bir transfer ile Roberto Carlos'u kadrosuna katıyor... Sezon başlıyor, Galatasaray ve Fenerbahçe de dişe diş gidiyor ligde... Avrupa'da ise Galatasaray sezon ortasında UEFA Kupasında grubundan çıktıktan sonra eşleştiği Leverkusen'den beş gol yiyor, eleniyor... Fenerbahçe ise Inter, PSV ve CSKA'nın olduğu gruptan ikinci olarak çıkıp üst tura gidiyor Şampiyonlar Ligi'nde... Sevilla'yı deviriyor...
Şampiyonlar Ligi'nde çeyrek finale çıkma başarısı gösteriyorlar... Chelsea'ye bir gol fark ile kaybediyorlar... Ligde ise Galatasaray'ın direnişi ile 6 puan fark ile Galatasaray şampiyon oluyor...
Sezon sonu ne yapıyorlar? Zico'yu kovuyorlar... Çünkü başarı, ligdeki şampiyonluktan ibaret bizim millet için... Fenerbahçe tarihinin Avrupa'daki en büyük başarısını alsan da fayda etmiyor...
O yaz ayında EURO 2008'de boy gösteriyoruz... Teknik direktör Fatih Terim... Üçüncü olduğumuz 2002 Dünya Kupasından sonra katılabildiğimiz ilk turnuva... İstikrar yerlerde... Yine de grubumuzdaki heyecanlı maçlar sonucunda, Çek Cumhuriyeti ve İsviçre'yi geride bırakarak ikinci olarak çıkıyoruz... Arda ve Nihat skor üretiyor... Takımdaki herkes formda... Hırvatistan maçında inanılmazı gerçekleştirerek, maçı 120. dakikada çevirmeyi başarıyoruz ve penaltılarda da kalecimiz Rüştü'nün tecrübesi ile turu geçiyoruz... Yarıfinalde Almanya ile karşılaşıyoruz, ancak son dakikada bir anlık dalgınlığımızı çok iyi değerlendiren Almanlar finale çıkıyor...
Yıl 2010, Ertuğrul Sağlam Bursaspor'un başında, gençlerle dolu bir kadro ile sezona başlıyor... Tam bir kontra atak kadrosu kuruyor Ertuğrul Sağlam... Sağda Volkan Şen, solda Ozan İpek, forvette Sercan Yıldırım ve onlara pozisyon hazırlayan Pablo Batalla... Bu kadro ile sezonun sonuna kadar çabalıyorlar ama öldürücü darbe Şükrü Saraçoğlu'nda alınan kritik Fenerbahçe galibiyeti ve son maçta da Trabzonspor'un Fenerbahçe'ye geçit vermemesi ve Bursaspor'un evinde Beşiktaş'ı devirmesi ile Anadolu'dan ikinci bir şampiyon çıkıyor... Genç ve yetenekli bu oyuncular imkansız olarak görüleni başarıp kupayı kaldırıyorlar... Müthiş bir gurur kaynağı... Ama bu oyuncular oyunlarını bir üst seviyeye taşımak yerine, oldukları yerde saymayı tercih ediyorlar, hiçbir gayret göstermiyorlar, sonucunda 25-27 yaş aralığında vasat bir Anadolu futbolcusu olmaktan öteye geçemiyorlar...
O sezonun sonu basketbol milli takımımız ülkemizde dünya şampiyonasına katılıyor... Yetişen altın jenerasyonumuzun tecrübeyi de kazanması ile çok zengin bir kadro oluşuyor... Avrupa tecrübeli Kerem Tunçeri, Ender Arslan, NBA tecrübeli Hidayet Türkoğlu, Ersan İlyasova ve ligin en tecrübelilerinden Ömer Onan, Kerem Gönlüm ve Sinan Güler var kadroda... Ama en önemlisi alttan yetişen daha genç ve kaliteli oyuncuların da kadroda bulunuyor olması... Semih Erden, Ömer Aşık, Barış Ermiş ve Cenk Akyol gibi... Evimizde katıldığımız şampiyonada, Fransa, Sırbistan gibi güçlü ekipleri devirip finale kadar geliyoruz... Rakip dünyanın en kaliteli takımı olarak gösterilen ABD... En tecrübeli oyuncularımız ile geldiğimiz finalde rakibin en genç oyuncusu tüm takımımızı deviriyor... Kevin Durant, turnuva MVP'sini alıyor ki turnuvanın yıldızı o zaman daha 21 yaşında... Altyapı çok önemli...
2010 yılında Galatasaray UEFA Avrupa Ligi elemelerine katılıyor... Rakip Ukrayna temsilcisi Karpaty Lviv... Zorla son dakikaya taşınan maç, Aydın Yılmaz'ın golü ile birden Galatasaray lehine dönüyor... Ama yukarıda da söyledim, çok erken karar veriyoruz, kendimizi birden göğe çıkarıyoruz... 2008'de son dakikada atarken, üç yıl sonrasında ise son dakikada yiyoruz... Genç Emre Çolak'ın o anlık tecrübesizliğinden ötürü diğer 9 takım arkadaşı gerideyken tek başına topla rakip alana gitmesinden ötürü kaybettiğimiz top, geri dönerek Hakan Balta, Servet Çetin ve Ufuk Ceylan'ın bakışları arasında kalemize giriyor... UEFA'dan eleniyoruz ki bu daha fiyasko olacak bir sezonun sinyallerini en baştan veriyor... Kötü sonuçlar sonrası Rijkaard'ın hesabı kesiliyor, 8. hafta... Fenerbahçe derbisi var ve Hagi ikinci kez Galatasaray'ın başına geçiyor... Peki sezonun ortasında Teknik direktör değiştirmek kötü sonuçlara dur diyebiliyor mu gerçekten? Sadece geçici başarı elde ediliyor malesef... Kanayan yaraya makyaj yapıp, göz boyamaktan farkı yok maalesef... Hagi geliyor... Uzun zaman sonra Şükrü Saraçoğlu'ndan puan çıkarıyoruz... Elano, Misimovic, Pino, Kewell varken arkasına Mustafa Sarp'ı koyunca en fazla bu kadar oluyor... Sene içerisindeki kötü sonuçlar devam ediyor... Ucuz ama iş yapan birkaç oyuncu alıyor Hagi... Culio, Kazım, Stancu ve Yekta takıma katılıyor... Sezonun sonlarına gelinirken, Hagi'ye de yol görünüyor... Sezonun içinde ikinci kez teknik direktör kovarak profesyonelliği en alt seviyeye çekiyoruz... Bülent Ünder'in ilaç olacağını umuyoruz... O yılın flaş ismi Burak Yılmaz, gol krallığına gidiyor... Trabzonspor ise şampiyonluğa... Galatasaray Arena'da oynadığı Trabzonspor maçında resmen Burak Yılmaz'a gol atması için yol açıyor... Neden?.. Çünkü sen şampiyon olamadıysan, ezeli rakibin de olmasın ki senin şampiyon olamaman göze daha az batsın... Çünkü profesyonellik çıtası en alt seviyede o sırada... Sezon sonu nihayet geliyor... Galatasaray 7. oluyor... Arena'nın açılış sezonuymuş, kimin umurunda?.. Burak Yılmaz gol kralı oluyor... Trabzonspor ise averaj ile şampiyonluğu kaçırıyor...
Galatasaray kabus gibi bir sezonu geride bıraktıktan sonra Fatih Terim geliyor takımın başına, UEFA Kupası'ndan sonra ikinci kez... Ünal Aysal yeni başkan seçiliyor... Yepyeni bir kadro kuruluyor... Felipe Melo, Selçuk İnan, Tomas Ujfalusi, Emmanuel Eboue, Fernando Muslera, Johan Elmander, Albert Riera, Engin Baytar ve
iki sene önce kupa kaldıran Sercan Yıldırım... Arda'ya İspanya'dan teklif geliyor... Kendini geliştirebilmesi için büyük şans... Kendisi de bu şansı görüp teklifi kabul ediyor... Ancak taraftar kıyameti koparıyor... "Bizi sattın!" diyor, Arda'yı yerin dibine sokuyor...
Çünkü dün "Sana yakışır Paris Hilton!" diye tezahurat yapıp, "Büyük Kaptan" denilen Arda, Galatasaray taraftarlarınca protesto ediliyor... Hani diyorum ya, hemen göğe çıkarıp, hemen de yerin dibine sokuyoruz diye... Bu oyuncular ile işler tıkırında gidiyor... Gayet güzel geçen sezonunda devre arasına yaklaşırken forvet sıkıntımız patlak veriyor... Baros sakat ve Sercan yetersiz kalıyor... Özellikle Sercan kendini bir üst seviyeye taşımak için en ufak çaba sarfetmiyor... Maç önceleri etrafına top toplayıcı gençleri çağırıp
bozuk para toplama muhabbeti yapabiliyor... Tecrübeli Necati alınıyor takıma... Nokta transfer yapılıyor... Az ve öz... Necati, ligin ikinci yarısında çok kritik 8 gol kaydediyor ve şampiyonlukta çok önemli bir rol oynuyor... Ancak şampiyonlukta takım olmanın payı çok büyük...
Bir sonraki sezon ise, Galatasaray kadroyu bozmadan Hamit Altıntop, Burak Yılmaz, Umut Bulut ve Amrabat'ı kadroya dahil ediyor... Fenerbahçe ise ciddi transferler yapıyor, Dirk Kuyt, Raul Meireles, Mehmet Topal, Joseph Yobo, Egemen Korkmaz ve genç yetenek Salih Uçan... Bu sezona iki takım da çok istekli başlıyor... Lig maçlarından ziyade, iki takımda Avrupa maçlarında çok iyi performanslar sergiliyor... Galatasaray Manchester United'ı içeride yeniyor... Braga'yı dışarıda yenip, çamurlu Cluj maçından gerekli puanı çıkarıp gruptan ikinci çıkmayı başarıyor... Fenerbahçe ise Marsilya ve Mönchengladbach'ın olduğu grubu lider tamamlıyor... Devre arası oluyor... Galatasaray, Wesley Sneijder ve Didier Drogba'yı kadrosuna katarken, Fenerbahçe de Pierre Webo, Reto Ziegler ve Emre Belözoğlu'nu kadrosuna katıyor... Galatasaray, Schalke'yi eleyerek çeyrek finalde Real Madrid'in rakibi oluyor... Deplasmandaki 3-0'lık mağlubiyetin ardından evimizde aldığımı 3-2'lik skor yetmiyor ve çeyrek finalde Avrupa yolculuğunu sonlandırıyoruz... Fenerbahçe ise Avrupa Ligi'nde Lazio'yu çeyrek finalde devirip, yarıfinalde Benfica'ya boyun eğiyor... Başarının sahibi Aykut Kocaman... Şampiyonluk yok, sezon sonu kovuluyor...
Takvimler 2013 yılının Eylül ayını gösteriyor... Ünal Aysal ile Fatih Terim'in arası gergin... Orta seviye, kontra atak zihniyeti ile oynayan bir takımı yöneten Abdullah Avcı milli takımın başına koyulduğu için sonuçlar normal olarak kötüye gidiyor... Vaziyet kötü, yeni arayışlar içerisinde TFF... Fatih Terim'e teklif yapılma olasılığı gündeme geliyor... Galatasaray sezona normal bir şekilde başlamışken Kasım ayına geliniyor... Şampiyonlar Ligi'nde çıkmasının imkansız olarak öngörüldüğü bir gruba düşüyor Galatasaray... Real Madrid, Juventus ve Kopenhag rakipler... İki şampiyonlukla beraber egosu yine tavan yapan Fatih Terim Avrupa macerasına kötü bir başlangıç yapıyor... Altı ay önce yendiği Real Madrid'den altı gol yiyor... Sanki bu anı bekliyormuş gibi, Fatih Terim kayışı koparıyor... İki şampiyonluğun verdiği özgüven ile başkana posta koyuyor ve Milli Takım'a imza atıyor... Mancini geliyor takımın başına... Sezonun ortası sayılabilecek bir zaman.... Zorlu gruptan Galatasaray'ı ikinci çıkarıp, üst turda Chelsea ile eşleşiyor... Ancak takım yokları oynuyor ve Chelsea evinde çok rahat bir galibiyet alıyor... Sene sonu, Galatasaray bir Türkiye Kupası ve Süper Lig ikinciliği elde ediyor... Mancini yollanıyor... Çünkü 7 ayda takımı adam etmesi bekleniyordu... Sabırsızız... Şampiyon olan Fenerbahçe teknik direktörü, Ersun Yanal kovuluyor... Çünkü nedeni bilinmiyor...
Fatih Terim Milli Takım adına son oyunları oynuyor 2014 Dünya Kupasına katılmak adına... Ancak iki Süper Lig oyuncusunun hazırladığı atakta, Dirk Kuyt'un asistinde kendi oyuncusundan gol yiyor... Son umutlar da tükenmiş oluyor... EURO 2008'e katılmamız sonrasında, önce 2010 Dünya Kupası, sonra EURO 2012 ve son olarak 2014 Dünya Kupasına da gidemiyoruz... İstikrarımız yine yerlerde...
Fenerbahçe ve Galatasaray'a yeni teknik direktörler geliyor... Çünkü her sene mutlaka yeni birisi olmalı(!)... Cesare Prandelli Galatasaray'a, İsmail Kartal Fenerbahçe'ye geliyor... 2012 yılından beri üzerine bir şey koymayan Selçuk İnan, yaşı ilerledikçe top kontrol etmekte iyice kötüleşen Burak Yılmaz, "Yerli kuralını sonuna kadar destekliyorum." beyanında bulunan ama asla vasatın üstüne çıkamayan Yekta Kurtuluş ve yabancı kuralı yüzünden aktif bir alternatifi bulunmadığı için kendini geliştirme gereği duymayan Alex Telles'in yokları oynadığı maçta Fenerbahçe, Galatasaray'a Süper Kupa maçında bariz üstünlük gösteriyor... Dünya Kupası'nda ülkesini temsil edip dönen Muslera maçın adamı oluyor, iki penaltı kurtarıyor... Ama kendini geliştirme gereği görmeyen oyuncular penaltıları birer birer kaçırınca kupa Fenerbahçe'nin oluyor...
Takvimler nihayet Eylül 2014'ü gösteriyor... Basketbol'da Dünya Şampiyonası'na katılıyoruz... Ancak neredeyse turnuvanın en büyük yaş ortalamasına sahip takımıyız... 36'lık Kerem Gönlüm'ün kaptanlığında, çoğu dört sene önce final oynayan kadrodan oluşan yeni kadro ile turnuvaya başlıyoruz... Kadro zenginliğimiz bu sefer çok kısıtlı... Grubun son maçında son saniyede Cenk Akyol'un attığı üçlük ile maçı uzatıp, sonrasında kazanıyoruz... ABD'nin bulunduğu gruptan ikinci olarak çıkıyoruz... Bir sonraki turda rakibimiz Avustralya... Hakem ve rakip oyunculara rağmen maçı bir şekilde galip bitirmeyi başarıyoruz... Çeyrek Final'de rakibimiz Litvanya... Basketbolu kaliteli bir ülke... Maça iyi başlıyoruz... Ancak rakibin üçlüklerine engel olamıyoruz... Kadro kısıtlılığından dolayı Ömer Aşık çok fazla süre almak durumunda kalıyor... Dört faulü dolunca kollarını aşağı indiriyor... Kelime anlamı ile teslim olma eylemi yapılırken kollar yukarı kaldırılır... Çok ironik... Ömer kollarını aşağı indirince takım olarak herkes teslim oluyor... Dört yıl önce final oynayan jenerasyondan sonra yeni bir jenerasyonun daha toplanamaması aslında çok normal... Çünkü altyapı yok, istikrar yok...
Aynı gün, Türkiye A Milli Futbol Takımı, EURO 2016 için İzlanda'da ter döküyor... Fatih Terim, çok alışılmadık olan 3-4-2-1 taktiği ile bir takım çıkarıyor sahaya... Kalede Onur var, çünkü Volkan yapmış olduğu vukuatlardan ötürü Milli Takım'a alınmıyor... 4 ay önce İspanya'da kupa kaldırmış olan Arda Turan'ın özgüveni tavanda... Galatasaray'daki ilk şampiyonluğundan beri üzerine koymayan Selçuk ve iyice tekniğini kaybeden Burak da sahada... Rakipte ise Serie A'da onuncu olmalarına rağmen takım olarak Inter'den sonra en çok gol atan takımın orta saha yükünü çeken Hallfredsson ve Tottenham'ın orta saha oyuncusu Gylfi Sigurdsson var... Rakip korneri çok kaliteli kullanıyor... Onur'un da yan topları zayıf... Bir geliyor, iki geliyor, üçüncüde golü yiyoruz... Kontra atağa çıkacakken bakıyoruz ki kupa kaldıran Arda pas vermek yerine adamı ikinci kez çalımlamanın derdinde... Kontra bitiyor, Arda gerideki Emre'ye pas atmak zorunda kalıyor... İkinci yarıda ise üzerine gelen sert şutu ters tarafa çeldiği için top kalenin içine yuvarlanıyor, fark ikiye çıkıyor... Son golde ise Onur sadece topa bakabiliyor...
Geldiğimiz nokta malesef bu... Bunca yıldan da ders alamıyorsak, kesinlikle bariz bir problem var... Başka milletlerin Eden Hazard'ı, Andrea Pirlo'su hep daha iyisi için çabalarken bizim milletin Ahmet'inin, Mehmet'inin küçük bir başarıya tav olması ve onunla yetinmesi malesef gelişimin en büyük engeli... Bu engel aşılmadıkça da kalıcı başarı sağlanamayacak gibi gözüküyor...
